บทที่ 59 ผู้กุมอำนาจตระกูลจันทัง

"พ่อ... ทำไมพ่อ..."

ยังพูดไม่ทันจบประโยค พิรัชย์ก็รู้สึกบ้านหมุนติ้ว ตามด้วยความเจ็บปวดแล่นพล่านที่ซี่โครง แล้วก็ล้มฟุบลงไปกองกับพื้น

"ทำไมฉันทำไม? แปลกใจที่ฉันยังไม่ตายใช่ไหมล่ะ!"

คุณปู่ธีรัตม์ตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธจัด พร้อมกับฟาดไม้เท้าใส่พิรัชย์เต็มแรง

"แกคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องสกปรกที่แกคิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ